"Philippine Drama"

              Ako ay Pilipino pero paano ko nasasabi kung bakit gayon? Isang tanong na mahirap masagot pero madaling sabihin. Sa kasaysayan ng ating lahi, tayo ay sinakop ng iba’t ibang tao mula sa ibang lugar at dahil rito, ito na rin ang nagbigay ng pagmemeron sa ating pagkapilipino. Ang pagsasakop o pagaangkin sa isang tao ay puno ng paghihirap, pagiiyak, at unos. Sa paglipas ng panahon, ang emosyon ng mga Pilipino ay gumawa ng mga Bathala upang mabigyan ng sagot ang iba’t ibang tanong na bumabagabag sa kanyang araw-araw na pamumuhay at noong sinakop tayo ng mga banyaga, ito ay lumikha ng isang Bathala  na umayon sa ating mga nararamdaman at ito ang nagbigay ng ating pagkapilipino: Tayong mga Pilipino ay puno ng Drama.

            Ang mga Pilipino ay madrama at ito ay nakikita sa ating araw-araw na pamumuhay. Ito ay nasasalamin kung paano tayo nakikipagkapwa-tao sa ating kapwa Pilipino na sadyang nakikisakay rin sa Drama. Ang Konsepto ng Respeto nating mga Pilipino ay puno ng drama na nasasalamin sa pagmamano at sadyang galit pag hindi ito nasusunod, isang emosyonal na pagbibigay kahulugan kung ano ang buhay-respeto. Nang tayo ay sakupin ng mga banyaga, sinabi ng mga Pilipino na wala silang respeto at ito ay nagbigay ng adhikain sa emosyon ng mga Pilipino na maghimagsikan. Sa paglipas ng panahon tungo sa kasalukuyan, makikita sa Pilipino ang pagkahilig sa mga Teleserye na puno ng Drama, mga pagsasalamin kung ano ang nararamdaman ng mga Pilipino sa kasalukuyan: Paghihirap, Pagsasakit, at Kawalan.

            Dahil dito, lumikha ang mga Pilipino ng salamin kung saan makikita niya ang kanyang sarili kung ano siya at ang salamin na ito ay ang Panginoong Diyos na kinikilalang tagapaglikha at tagapagbigay. Itong salamin na ito ay sanhi ng drama ng mga Pilipino na kanyang pinagdaanan sa mga araw at taon na tayo ay sinkop ng ibat ibang banyaga at itong sadyang pagsakop at ating pakikipaglaban ang nagbigay n gating pagkapilipino at kung sino ang Pilipino: Ang Pilipino ay madrama at maka-Diyos.

            Ngunit datapwat dapat nga bang ito ang basehan ng ating pagkapilipino? Sadyang mababaw kung ating iisipin sa Kritikal na pamamaraan kung ang Pilipino ay isang tao na pinapaandar lamang ng kanyang emosyon at hindi ng kanyang rasyonal na pag-iisip ng mga bagay-bagay. Masasabi nga bang mga bobo ang mga Pilipino dahil dito? Pwedeng ganun nga sa gayon pero hindi ba tayo gagawa ng hakbang upang maging mga tao na rasyonal at sa parehas na oras ay Pilipino? Gagawa tayo ng hakbang na dapat ang Pilipino ay hindi lamang nakatuon sa kanyang pananampalataya at drama ngunit dapat ito rin ay nakatuon sa kanyang rasyonal na pagmemeron at para sa akin ito dapat ang pagkapilipino. Ang buhay ay hindi lang drama ngunit isa ring pagsusulit na kailangan ng masusing pag-iisip na Kritikal at prangka. Ang mga paksa tungkol sa pulitika, pamilya, seks, paghihirap at pakikipagkapwa ay hindi dapat dalhin at solusyunan ng mga aspeto na gawa lamang ng emosyon, ito dapat ay solusyunan ng pag-iisip at pagsasagawa ng konkretong mga pamamaraan na magbibigay ng ating tunay na pagkapilipino. Tayo ay sadyang napagiiwanan na ng mga banyaga at tayo ay laging nagrereklamo, pero naisip ba natin na dahil lang sa ating pagiging Juan itong mga bagay na nangyayaring labag sa ating kalooban? Mga Pilipino, madrama at nakaka-awa, mag-isip naman tayo at maging mga maka-bathala.